تعلیم و تربیت جدید

نگاهی نو به تعلیم و تربیت و ایجاد لوازم این تربیت نو

 

گاه پدر برای تأمین معاش خانواده ، ناگزیر از اشتغال و فعالیت در بیرون خانه می باشد . در این صورت مادر مجبور است نقش پدر را هم در مقابل فرزندان به عهده بگیرد . در چنین شرایطی چه مشکلاتی به وجود می آید و راه عملکرد مطلوب چیست ؟
پاسخ :
پدر ، با توجه به مسؤولیتها و اعتباری که در خانواده دارد ، تمام افراد خانواده ، جای خالی او را به روشنی احساس می کنند و هر یک از فرزندان ، به تناسب سن و به میزان آگاهی ، دلبستگی خود به پدر ، همواره از دوری وی رنج می برند و بویژه پدرانی که ، در سایه گاهی تجربه ، با دلسوزی و ملاطفت پدران بافرزندانشان زندگی می کنند . در غیاب خود ، فرزندانشان را با اندوه بیشتری روبرو می سازند .
هر چه این وابستگی عاطفی ، بین پدر و فرزندانشان بیشتر باشد ، بی تابی ها و بی قراری های آنان در غیبت پدر ، نمایان تر خواهد بود و چه بسا در چگونگی کارهای روزمره و امور تحصیلی شان هم ، تأثیر سوء بگذارد و باعث کم کاری و نافرمانی و انجام ندادن وظایف فردی و یا بد آموزیهای آنان شود .
در اینجاست که هر مادر آگاه می تواند تدبیری بیندیشد و روش هایی انتخاب کند تا در نبودن حضور فیزیکی پدر در خانه ، نه فقط رشته امور خانواده پاره نشود و فرزندان سر ناسازگاری نجویند ، بلکه موجبات همبستگی و پیوستگی استوار خانواده را نیز فراهم سازد .
مادر دانا می تواند با روش هائی که چند مورد از آنها به اختصار شرح داده می شود آثار منفی عدم حضور روزانه ی پدر را در خانه و خانواده ، به میزان مؤثر و قابل توجهی کم و حتی بی اثر نماید .
الف : از راه گفت و شنود با فرزندان و توجیه هر چه بیشترشان و آگاهی دادن به آنان . لازمست با حوصله بسیار ، در موقعیت های گوناگون ، به فرزندان فهمانیده شود که پدر ، برای تأمین خانواده و تضمین سعادت آیندشان ، از راحتی و استراحت خود دست می کشد و بام تا شام ، در اداره ، مغازه و یا سایر محلّ های کار به تلاش معاش مشغول می شود .
در این راه ، مادر می تواند با تکیه برجایگاه ویژۀ خود و به کمک نفوذ کلامش ، توجه فرزندانش را به اهمیّت کار و فداکاری پدر جلب و با در نظر گرفتن شرایط سنّی و میزان توانائیهای جسمی و روانی هر یک ، انجام برخی از کارهای خانه را به فرزندانش واگذار نماید و در صورت مشاهده ی هر گونه خودداری یا تعلّل و سستی از فرزندش بدون ابزار خشونت و پرخاش ، با لحن و زبان ملایم و با محبت مادرانه ، فرزندش را به قبول مسؤولیّت پذیری و انجام به موقع وظایفش تشویق کند و برای ایجاد رقابت سالم و رغبت بیشتر فرزندان به مشارکت داوطلبانه ، توصیه می شود که هر مادری در طول هفته ، وقتی که پدر خانواده در آسایش و آرامش قرار دارد ، به تدریج یک یا چند مورد انجام کارهای کوچک و بزرگ هر یک از آنان را در جمع خانواده مطرح کند ، بشرطی که تعریف از کاریکی ، تحقیر یا رنجیدگی دیگر فرزندان را فراهم نسازد و با آمادگی ذهنی قبلی که برای پدر خانواده به وجود آورده است ، موجبات تشویق ایشان را از طرف پدر فراهم نماید و این برنامه را به فراخور ذوق و استعداد فرزندانش به نحوی پیاده کند ، تا در طول هر سال ، تمام فرزندان خانواده فرصت پیدا کنند خودی نشان دهند و از مهر پدر و تشویق مستقیم اعضای خانواده برخوردار شوند و هیچیک از این حیث کمبودی احساس نکنند که کمترین غفلت در این زمینه ، تخریب روانی فرزندان حساس را به دنبال خواهد داشت و جبران آن آسان نخواهد بود .
به هر صورت هر گونه ایجاد جار و جنجال و امر و نهی یک سویه از طرف مادر و یا شکایت بردن پیش پدر ، نه فقط اداره کار فرزندان را ، در غیاب پدر آسان نمی کند ، بلکه در دراز مدت ، به رنجش و رنجیدگی و بیگانگی فرزندان و عدم اعتماد آنان به خانواده و گریز از محل امن خانه خواهد انجامید .
ب : حال که پدر ، به علت اشتغال در بیرون ، در خانه حضور فیزیکی ندارد ، او می تواند هر شب ، یا در اوقات حضور در خانه ، برخی مسؤولیت ها و کارهای جاری خانه و خانواده را ، با رعایت شرایط سنّی و توانائیهای جسمی و روانی افراد خانواده ، بین همسر و فرزندانش تقسیم نماید و از محل کارش ، تلفنی در جریان چگونگی امور خانواده اش قرار گیرد و یا بار رایزنی مادر و گاهی با مشورت بعضی از فرزندان ، دستورالعمل های جدید به خانواده بدهد و یا از آنان مدد فکری بگیرد تا همگی اعضای خانواده ، حتّی در غیاب پدر ، حضور روانی او را درک و لمس نمایند .
بدیهی است این سفارش ، شامل آن دسته ازپدرانی که حضور فیزیکی درخانه دارند و یا از قبول مسؤولیتهای پدری گریزان هستند و یا با سختگیریهایشان عرصه را به همسر و فرزندانشان تنگ می نمایند ؛
نیست . برای آنان توصیه های دیگری است که در اینجا مجال بحث نمی باشد .
بنابراین هر مادر دانا و آگاه می تواند ، با هماهنگی که با پدر خانواده بعمل می اورد ، ترتیبی بدهد تا بصورت طبیعی و عملی عادی ، ارتباط تلفنی پدر خانواده و حضور روانی او با فرزندانش برقرار گردد و بدون اینکه حساسیت هایی را برای آنان به وجود آورد ، این کار را تداوم بخشد . تا ضمن تحکیم جایگاه پدر ، باعث تأمین آرامش روحی و جسمی افراد خانواده شود .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
 
 
نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: سه شنبه 3 مرداد 1391برچسب:نقش,پدر,مادر,اجرای نقش پدر توسط مادر,مشکلات,مشکلات خانواده, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

 

بسیاری از پدرها حتی تمایلی به آگاه شدن از سلامت روانی  کودکان خود نشان نمی دهند. مسلما احتمال پذیرش مشکل عاطفی فرزند برای افرادی که حتی تمایلی به بیان مشکلات عاطفی خود ندارند امری بسیار دشوار می باشد. معمولاً پدرها نسبت به ابراز احساسات و عواطف خود گرایش کمتری نشان می دهند و ترجیح می دهند پدری قوی و متبحر باشند تا دلسوز و عاطفی.

با در نظر گرفتن این امر که مردها برای بر طرف کردن مشکلات عاطفی – روانی خود کمتر نزد روانشناسان می روند. کاملا منطقی است که باور نکنند فرزندانشان ممکن است از لحاظ عاطفی به کمک احتیاج داشته باشند. آنها معتقدند تمامی مسائل عاطفی – روانی با کنترل بر رفتار کودک بر طرف می شود و چنانچه آنها این توانایی را داشته باشند، کودکانشان نیز قادر به کنترل رفتار خود خواهند شد. به نظر بسیاری از پدران این مسائل نشات گرفته از بد رفتاری است نه مشکل عاطفی.

طی تحقیقی، از پدرها خواسته شد که پسر لجوجی را در نظر بگیرند که به هیچ وجه قادر به کنترل رفتارش نمی باشند و سرانجام بگویند که آیا در این صورت حاضر به مراجعه به روانپزشک هستند یا خیر؟ اغلب آنها ابراز کردند که ما بیشتر نگران بدنامی هستیم که به دنبال مراجعه به رونپزشک به وجود می آید نه لجاجت! و عجیب آن  که آنها گمان می کنند بدنامی تاثیر بسیاری بدی روی آنها و کل خانواده  بر جای می گذارد.

بررسی ها نشان می دهد، زمانی که پدران و مادران با فرزندان خود صرف می کنند به یک اندازه نیست، به همین دلیل اغلب پدرها کمتر می توانند خود ... پیشرفت ها و بلوغ روحی فرزندانشان هماهنگ کنند.

یکی از اساتید روانپزشکی در دانشگاه می گوید هر چند اخیراً پدران بیشتر در زندگی فرزندشان نقش ایفا می کنند، اما همچنان با  مادران برابری ندارند. طبق تجربیات این استاد روانشناس. مادران تقریباً همیشه می توانند بگویند که فرزندشان، حتی اگر اولین فرزند باشد، در چه مرحله روحی قرار دارد، اما پدرها هیچگاه قادر به انجام این امر نیستند.

کارشناسان معتقدند دسترسی پیدا کردن مستقیم به پدران بهترین راه برای شرکت دادن آنها در تمامی فعالیت های مربوط به کودکان است. آنها همچنین ابراز می کنند که مردان باید در مورد بیماری ها و پیچیدگی های روحی- روانی تعلیم ببینند. در این زمینه کوتاهی های بسیاری صورت گرفته که باید جبران شود. لازم به ذکر است که وضعیت اجتماعی – اقتصادی هیچ مشکلی در این زمینه ایجاد نمی کند. انسان از هر طبقه اجتماعی که باشد نسبت به پیشرفت اشتیاق نشان می دهد.

پدران تحصیل کرده به نوعی می دانند که باید به نحوی دراین ملاقات ها شرکت کنند، و اگر از پدری در سطح اقتصادی – اجتماعی پایین خواسته شود که در چنین ملاقات هایی حضور به هم برسانند، چرا که به وجودشان نیاز هست... خب آنها هم از آنجایی که عاشق فرزندشان هستند، خواهند آمد.

منبع:کیهان با اندکی تغییر وتلخیص

 

نویسنده: نادر ایزدپناه ׀ تاریخ: پنج شنبه 11 اسفند 1390برچسب:نقش,پدر,نقش پدر در زندگی فرزندان, ׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد

CopyRight| 2009 , izadpanahnader.LoxBlog.Com , All Rights Reserved
Powered By LoxBlog.Com | Template By:
NazTarin.Com